ညေနေစာင္းလို႔ တရားထိုင္ရာက ေခတၱနားခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ကို ေခြးေလးက ေက်ာင္းေအာက္ကေန ေစာင့္ေနတတ္တယ္။ ဆရာေတာ္ ဆင္းလာတာနဲ႔ အၿမီးေလးႏွံ႔ၿပီးႀကိဳတယ္။ ၿပီးရင္ တုတ္ေလးတစ္ေခ်ာင္း ကိုက္လာၿပီး ဆရာေတာ္ေရွ႕ကိုလာတယ္။ ဆရာေတာ္က တုတ္ေလးကို ယူလိုက္ၿပီး ပစ္ေပးလိုက္ရင္ ေခြးေလးက ၀မ္းသာအားရ တုတ္ကိုသြားျပန္ေကာက္ၿပီး ဆရာေတာ္ထံျပန္လာတယ္။ ဒါဟာ ညေနတိုင္း ဆရာေတာ္နဲ႔အတူ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ရဲ႕ လုပ္ေနက်ျဖစ္စဥ္တစ္ခုပဲ။
တစ္ညေနမွာ ရဟန္းတစ္ပါးက ဆရာေတာ္နဲ႔ ေခြးေလးနားကို ကပ္လာၿပီး တရားထိုင္လို႔မရေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္တရားျပသည့္အတိုင္း လိုက္ၿပီးလုပ္ေဆာင္ေပမယ့္ မရေၾကာင္း၊ ဗုဒၶရဲ႕တရားေတာ္မ်ားက ေတြးေလ ခက္ခဲ နက္နဲေလျဖစ္ေၾကာင္း လာၿပီးေလွ်ာက္ထားတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္က သူ႔ေခြးေလးကို ေခၚလိုက္ၿပီး ေကာင္းကင္ကို လက္ညႇိဳးထိုးျပလိုက္ကာ
"လမင္းႀကီးကို သြားယူေပးစမ္း" လို႔ အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ
"ငါ့ရွင္ … ခုဆိုရင္ ေခြးေလးဟာ ဘာကိုၾကည့္ေနသလဲ။ ငါက လမင္းႀကီးကို သြားယူေပးစမ္းလို႔ လက္ညႇိဳးထိုး ခိုင္းလိုက္ေပမယ့္ သူ .. ဘာကိုပဲၾကည့္ေနသလဲ"
"အရွင္ဘုရားရဲ႕ လက္ညႇိဳးကိုသာ ၾကည့္ေနပါတယ္ဘုရား"
"ဟုတ္တယ္ ေခြးလို မလုပ္နဲ႔။ ငါကခိုင္းတာက လကိုယူေပးဖို႔။ သူၾကည့္ေနတာက ငါ့လက္ညႇိဳးပဲၾကည့္ေနတယ္။ ညႊန္တာကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္။ လက္ညႇိဳးေလာက္မၾကည့္နဲ႔။ ဘုရားေဟာေတြဟာ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြပဲ။ ကိုယ္တိုင္ျမင္ေအာင္ၾကည့္၊ ရေအာင္က်င့္" လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
ရဟန္းကလည္း ၀မ္းသာပီတိနဲ႔ ဆရာေတာ္အပါးက ထြက္ခြာသြားေတာ့တယ္။
Maukkha.
https://www.facebook.com/searchmyanmar/photos/a.356889637687313.84429.12061
No comments:
Post a Comment