အမႈိက္ကုိ ေရႊအျဖစ္ ေျပာင္းလဲခဲ့သူ

              
အမႈိက္က ေရႊျဖစ္သည္ဟု ဆုိျခင္းေၾကာင့္ စာဖတ္သူတုိ႔ အေနျဖင့္ “အမႈိက္ကေန ဘယ္လုိမ်ား ေရႊျဖစ္သြားတာလဲ” ဟူ၍ ဇေ၀ဇ၀ါျဖင့္ ေမးခြန္းမ်ား ေမးလုိၾကေပမည္။ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ “အမႈိက္” တကယ္စင္စစ္ ဟုတ္သည္ မွန္ေသာ္လည္း “ေရႊ” ဟူသည္ကား သူ၏ေအာင္ျမင္စြာ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မႈ တုိ႔ကုိသာ ရည္ညႊန္းလုိရင္း ျဖစ္သည္။

သူ႕ကုိ ရန္ကုန္ကဲ့သုိ႔ေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ စီးပြားေရး အခ်က္အခ်ာ က်သည့္ ၿမိဳ႕ႀကီး တစ္ၿမိဳ႕၌ ဆာကူရာ ဦးေဌးေအာင္ဟူ၍ စီးပြားေရး ေလာကသားတုိ႔ အၾကား လူသိမ်ားသည္။ သုိ႔ေသာ္သူက ရန္ကုန္ ဇာတိေတာ့ မဟုတ္။ ေတာမွာေမြး ေတာမွာႀကီးျပင္းၿပီး လူလားေျမာက္သည့္ အရြယ္မွ ၿမိဳ႕ေပၚ ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။

““အမႈိက္ကေန ေရႊျဖစ္တယ္ ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ တကယ့္ကုိ ဘ၀ရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈ အေတြ႕အႀကံဳေတြကေန သိခြင့္ရခဲ့တဲ့ ဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရ ဒႆနတစ္ခုပဲ”” ဟု ဆုိလာသူက ဆာကူရာ ဦးေဌးေအာင္ပင္။

ဦးေဌးေအာင္ တစ္ေယာက္ မာစတာ ဘြဲ႕ယူရန္ အတြက္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံကုိ ပညာေတာ္သင္ သြားခဲ့သည္။ ပညာေတာ္သင္ဆုိ၍ အစုိးရက ႏုိင္ငံေတာ္ စရိတ္ျဖင့္ ေစလႊတ္ျခင္း မဟုတ္။ မိမိစရိတ္ကုိ မိမိရွာေဖြ စုေဆာင္း၍ သြားေရာက္ခဲ့ရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ၌ ပညာေတာ္သင္ ေရာက္ရွိေနစဥ္ အတြင္း တကၠသုိလ္ ၀င္ခြင့္ရရန္ ေက်ာင္းသုိ႔ ေန႔စဥ္နီးပါး ရထားျဖင့္ သြားေနရသည္။ ေက်ာင္းသုိ႔ ရထားျဖင့္ အသြားအျပန္ အခ်ိန္ ႏွစ္လေက်ာ္ ၾကာျမင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ရထား သံလမ္းေဘး၌ ျမင္ေတြ႕ျဖတ္သန္း သြားရသည့္ သူတုိ႔ (ဂ်ပန္) အေခၚ ကားသခ်ဳႋင္း၊ ဦးေဌးေအာင္ အျမင္ အမႈိက္ပုံႀကီးကုိ စိတ္ေရာက္၍ မ်က္စိက်ေနခဲ့သည္။

““ေန႔စဥ္ ျဖတ္သြား ျဖတ္လာနဲ႔ အဲဒီအမႈိက္ပုံႀကီးကုိ ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ငါေတာ့ ဒီဟာေတြသာယူၿပီး ေရာင္းရရင္ စီးပြားျဖစ္မွာပဲလုိ႔ ေတြးမိၿပီး ေက်ာင္းကထြက္၊ စီးပြားေရး လုပ္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္”” ဟု စီးပြားေရး ေလာကအတြင္းသုိ႔ ေျခစုံ ပစ္၀င္ခဲ့မိပုံကုိ ဦးေဌးေအာင္က ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္ပင္ ေျပာဆုိသည္။

သုိ႔ေသာ္ ထုိစဥ္က စီးပြားေရး လုပ္သည္ဟုသာ ေျပာဆုိရေသာ္လည္း ဦးေဌးေအာင္၌ အရင္းအႏွီးက မ်ားမ်ားစားစား မရွိလွ။ ေက်ာင္းစရိတ္ အတြက္ ယူလာသည့္ ေဒၚလာ သုံးေလးေထာင္မွ်ျဖင့္ ဘ၀ကုိ စခဲ့ရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ဦးေဌးေအာင္က ကား၊တီဗြီ၊ ေရခဲေသတၱာ၊ တီဗြီေအာက္စက္၊ ဆုိင္ကယ္ အစရွိသည္တုိ႔ စုၿပံဳထားရာ အမႈိက္ပုံဆီသုိ႔ ပုံမွန္ သြားေရာက္၍ ျပန္လည္ အသုံးျပဳႏုိင္မည့္ ေကာင္းႏုိးရာရာ ပစၥည္းမ်ားကုိ ရွာေဖြ စုေဆာင္းသည္။ မိမိအလုိရွိရာ ရွာေဖြ စုပုံၿပီးေနာက္ အေစာင့္ ၀န္ထမ္းႏွင့္ ညႇိႏိႈင္း၍ ကုန္တင္ကား တစ္စီးစာလွ်င္ ေဒၚလာ (၃၀၀)မွ်ျဖင့္ ၀ယ္ယူၿပီး သေဘၤာဆိပ္ကုိ တုိက္ထုတ္သည္။

““ဆိပ္ကမ္းေရာက္ၿပီ ဆုိတာနဲ႔ သေဘၤာသား List (အမည္စာရင္း) ကုိ သြားၾကည့္ရတယ္။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသား သေဘၤာသားေတြပါၿပီ ဆုိတာ သိလုိက္ရင္ သယ္လာတဲ့ အဲဒီတစ္ပတ္ႏြမ္း ပစၥည္းေတြကုိ ဆက္သြယ္ၿပီး ျပန္ေရာင္းတယ္”” ဟု သူအလုပ္ လုပ္ပုံကုိ ဦးေဌးေအာင္က စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ရွင္းျပသည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ အမႈိက္ပုံ အတြင္းမွ ပစၥည္းမ်ားအား ေဒၚလာေငြ (၃၀၀) ခန္႔ အရင္းအႏွီးျပဳ၍ ဆိပ္ကမ္း၌ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်သည္တြင္ ကုန္ကားတစ္စီး တုိက္လွ်င္ ဦးေဌးေအာင္ အတြက္ ေဒၚလာ ေငြသုံးေလးေထာင္မ်ဳိး ျပန္ရသည္ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အျမတ္အစြန္း ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ ရရွိေၾကာင္း သူကဆုိသည္။

လုပ္နည္း လုပ္ဟန္အား သိလာ၍ လုပ္ငန္း ကၽြမ္းက်င္လာသည္ႏွင့္ အမွ် ဦးေဌးေအာင္ တစ္ေယာက္ ထုိမွ်ေသာ အျမတ္အစြန္းျဖင့္ မတင္းတိမ္ေတာ့၊ ေစ်းကြက္ကုိ ပုိမုိခ်ဲ႕ထြင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားလာရာတြင္ ဂ်ပန္ႏွင့္ ရန္ကုန္ကုိ ကူးခ်ည္ သန္းခ်ည္ျဖင့္ ျပည္တြင္းသုိ႔ သယ္ယူရန္ အႀကံရလာခဲ့သည္။

““တခ်ဳိ႕ကားေတြဆုိ အေကာင္းတုိင္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ ျပည္တြင္းကုိ သယ္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ သေဘၤာသားေတြနဲ႔ တစ္ခုေပး တစ္ခုသယ္ ပုံစံမ်ဳိးလုပ္ၿပီး သူတုိ႔ (သေဘၤာ) နာမည္နဲ႔ သြင္းယူတယ္”” ဟု ဂ်ပန္ဆိပ္ကမ္း၌သာ အေရာင္းအ၀ယ္ ေရာင္း၀ယ္ျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ျပည္တြင္း ေစ်းကြက္သုိ႔ပါ ျဖန္႔ခ်ိႏုိင္ေရး ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပုံကုိ ဦးေဌးေအာင္က ေျပာသည္။

ဤသုိ႔ျဖင့္ ဦးေဌးေအာင္ တစ္ေယာက္ အသက္ (၃၀) မျပည့္မီ အခ်ိန္၌ပင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ေၾကးရတတ္မ်ား ေနထုိင္ေသာ ဗဟန္း ေရႊေတာင္ၾကားႏွင့္ ၀င္ဒါမီယာ ကဲ့သုိ႔ေသာ စိပ္ၿငိမ္ ရပ္ကြက္မ်ားတြင္ ၿခံႏွင့္၀င္းႏွင့္ ေနထုိင္ႏုိင္သည့္ ဘ၀သုိ႔ အဆင့္ဆင့္ တုိးတက္လာခဲ့သည္။

ေငြေၾကးဓနႏွင့္ စီးပြားဥစၥာ ႂကြယ္ပုိး ႂကြယ္၀ ရွိလာသည္ႏွင့္ အမွ် ရန္ကုန္ လူမႈအသုိက္အ၀န္း အတြင္း ၀င္ဆံ့လာသည့္ အျပင္ တပ္မေတာ္ အစုိးရပုိင္းမွ အႀကီးအကဲမ်ားျဖင့္လည္း ေျပာႏုိင္ဆုိႏုိင္ စကားလက္ဆုံ က်လာႏုိင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။

ဘြဲရေက်ာင္းၿပီးစ အခ်ိန္က ဆည္ေျမာင္း ၀န္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္၌ အင္ဂ်င္နီယာ ေပါက္စအျဖစ္ သုံးႏွစ္ သုံးမုိး အမႈထမ္းခဲ့ ၿပီးေနာက္ ဂ်ပန္ပညာေတာ္သင္ ကိစၥျဖင့္ ၀န္ထမ္းဘ၀မွ ထြက္၍ စီးပြားေရး ေလာက အတြင္းသုိ႔ ၀င္ႏုိင္ခဲ့၍ ယခုကဲ့သုိ႔ မေတာင့္မတ ေနႏုိင္သည့္ အေျခအေနသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ရသည္ကုိ ဦးေဌးေအာင္က လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ကံၾကမၼာ အခ်ဳိးအေကြ႕တစ္ခုအျဖစ္သာ မွတ္ယူထားသည္။

စီးပြားေရး ေလာကအတြင္း ဆာကူရာTradeing စင္တာအမည္ျဖင့္ ကားတင္သြင္းမႈ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ဆက္တုိက္ လုပ္ကုိင္လာသည့္ အျပင္ စီးပြားေရး လုပ္ကုိင္သျဖင့္ တပ္မေတာ္ အစုိးရပုိင္းႏွင့္လည္း နီးနီးကပ္ကပ္ ဆက္ဆံခဲ့ရသည္ မ်ားလည္း ရွိလာခဲ့သည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ ရွိစဥ္အတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ေဘာလုံး အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၌ ယခင္က အစုိးရ ၀န္ထမ္းမွအပ အရပ္သား တစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ် ပါ၀င္ခြင့္မရသည့္ အခ်ိန္ ၁၉၉၄-၉၅ ခုႏွစ္မွာ အလုပ္ အမႈေဆာင္ တစ္ဦးအျဖစ္ျဖင့္ ၀င္ေရာက္၍ ေဘာလုံး ေလာကကုိ တုိးတက္ေစရန္ အတြက္ ေငြေၾကး ေထာက္ပံ့မႈမ်ားကုိ ဦးေဌးေအာင္က လုပ္ေဆာင္ခဲ့၏။

““အဲဒီတုန္းက အမ်ဳိးသမီးအသင္းနဲ႔ အမ်ဳိးသားအသင္း ႏွစ္သင္းလုံးကုိ ကၽြန္ေတာ့္ အိတ္စိုက္ ေဒၚလာ ငါးေသာင္းေက်ာ္ အကုန္က်ခံၿပီး တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ ကူမင္းၿမိဳ႕မွာ စခန္းသြင္း ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တယ္”” ဟု စီးပြားေရး နယ္ပယ္၌ အေျခစုိက္လာ၍ ႏုိင္ငံ တုိးတက္ေရးပုိင္းတြင္ ပါ၀င္လာခဲ့ပုံကုိ ဦးေဌးေအာင္က ျပန္ေျပာင္း ေျပာဆုိသည္။

အဆုိပါ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္က အမ်ဳိးသား အသင္းမွာ ေအာင္ပြဲ မခံခဲ့ႏုိင္ေသာ္လည္း ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး အသင္းမွာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွဖလား ဆြတ္ခူးႏုိင္ခဲ့ေၾကာင္း သူကဆုိသည္။ ထုိ႔ျပင္လည္း ဦးေဌးေအာင္သည္ ဧရာ၀တီတုိင္း ေဒသႀကီး ဟသၤာတဇာတိ ျဖစ္သည့္ အေလွ်ာက္ ယခုလက္ရွိ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ နာယက တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္လ်က္ ရွိေသာ ဦးသူရေရႊမန္း ဧရာ၀တီတိုင္း တုိင္းမွဴးအျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့စဥ္က တုိင္းေဘာလုံး အသင္းကုိ ေထာက္ပံ့မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

““၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ေလာက္က တုိင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ အသီးသီး ေဘာလုံးၿပိဳင္ပြဲမွာ ဧရာ၀တီ အသင္းက ျပည္ေထာင္စု ဖလားရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါလည္း ကၽြန္ေတာ္အိတ္စိုက္ ပံ့ပုိးေပးခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီကေန႔ ေဘာလုံးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ သမုိင္းစာအုပ္ျပဳစုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ပါမလာဘူး”” ဟု ခံျပင္းသလုိ ေလသံျဖင့္ ဦးေဌးေအာင္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေျပာသည္။

သုိ႔ေသာ္ သူကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဆက္ေျပာသည္က ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလုိ၍၊ နာမည္ႀကီးလုိ၍ မဟုတ္ဘဲ သမုိင္းအမွန္ကုိ ေဖ်ာက္ဖ်က္သည့္ အျပဳအမူမွာ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ရာ ျဖစ္၍ ျဖစ္ေၾကာငး္ ဦးေဌးေအာင္က ဆုိသည္။ ထုိ႔ျပင္ ရန္ကုန္ မီးသတ္ဌာနခ်ဳပ္သုိ႔ မီးသတ္ကား (၁၀) စီးေက်ာ္ လွဴစဥ္ကပင္ ကဗၺည္းမထုိးခဲ့ဘဲ အထပ္ျမင့္ အေဆာက္အအုံမ်ားအား ၿငိမ္းသတ္ႏုိင္သည့္ ဒုတိယေျမာက္ ကားႀကီးလွဴစဥ္ကသာ အလွဴရွင္ နာမည္ထုိးပါရေစဟု ခြင့္ေတာင္း၍ ထုိးခဲ့ေၾကာင္း သူကေျပာသည္။

ဦးေဌးေအာင္က စီးပြားေရး လုပ္ငန္းအရ အစုိးရ ထိပ္ပုိင္း ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ နီးကပ္သည့္ ဆက္ဆံေရး ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ခ႐ုိနီမ်ားကဲ့သုိ႔ သက္ဆုိင္ရာႏွင့္ေပါင္းၿပီး လုပ္ပုိင္ခြင့္ ပါမစ္ယူ၍ စီးပြားေရး ရွာခဲ့ျခင္း မရွိသကဲ့သုိ႔ အခ်ိန္မေရြး သူ႕လုပ္ငန္းမ်ားကုိ စစ္ေဆးခံႏုိင္ေၾကာင္း ဆိုသည္။

““အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ဆုိ လုိခ်င္တာက အေျခခံ လူတန္းစားေတြရဲ႕ ကုတ္ေသြးကုိ စုပ္ၿပီးစီးပြား မရွာခ်င္ဘူး။ ဥပမာ-ေျမယာ ကိစၥလုိဟာမ်ဳိးေပါ့၊ ဟုိစီမံကိန္း ဒီစီမံကိန္း အတြက္ ေျမကြက္ေတြ ယူရတာမ်ဳိးကုိ ေျပာခ်င္တာ”” ဟု ဦးေဌးေအာင္က စီးပြားရွာမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူ႕ခံယူခ်က္ကုိ ရွင္းျပသည္။

အသက္အရြယ္ ငယ္စဥ္က ဟသၤာတၿမိဳ႕ႏွင့္ မုိင္ (၂၀) ခန္႔ေ၀းသည့္ ရွားခဲ့ ရြာေလး၌ ေနခဲ့စဥ္ကပင္ မိဘမ်ားကရြာ၌ ကုန္စုံဆုိင္ႀကီးဖြင့္၍ ပဲ၊ ႏွမ္း၊ စပါး အစရွိေသာ ေဒသထြက္ သီးႏွံမ်ားကုိ အေျခခံ၍ ပဲဖုိးစပါး ဖုိးေပးကာ အတိုးယူ၍ စီးပြားရွာသည္ကုိ ဦးေဌးေအာင္က မႏွစ္သက္။ ဖခင္ႏွင့္ မၾကာခဏ အတုိက္အခံ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ဟု ဆုိသည္။

အခုေတာ့ သူဟုိစဥ္ကတည္းက ရည္မွန္းထားသည့္ အတုိင္း အသက္ (၅၇) ႏွစ္ျပည့္၍ (၆၀) တြင္း ၀င္လာသည့္တုိင္ ေငြေၾကး ခ်မ္းသာသူမ်ားသာ အသုံးျပဳႏုိင္ေသာ ကားတင္သြင္းသည့္ လုပ္ငန္း၊ ေၾကးရတတ္မ်ား ေဆးကုသမႈ ခံယူႏုိင္သည့္ ဆာကူရာ ေဆး႐ုံႏွင့္ အုိလံပစ္ ဟုိတယ္ လုပ္ငန္းမ်ားအား မိသားစုပုိင္ လုပ္ငန္းမ်ားအျဖစ္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ လုပ္ကုိင္ခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္သည္။

““ကၽြန္ေတာ္ ခံယူတာက လူတစ္ေယာက္ အတြက္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး ဆုိၿပီး အေရးသုံးပါးရွိတဲ့ အနက္က စီးပြားေရး ကၽြန္ေတာ္ ရွာႏုိင္ခဲ့ၿပီ၊ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ႏွစ္စဥ္ ပၪၥင္းေဘာင္ တက္ခဲ့တာ ႏွစ္(၃၅) ႀကိမ္ရွိၿပီ။ အခုလူမႈေရးေတြ စလုပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္တန္လုိ႔ တတ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ေနတယ္”” ဟု သူယုံၾကည္ထားသည့္အတုိင္း ခုိင္မာစြာ ရပ္တည္သြားမည္ ဟူေသာ ဟန္ပန္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေျပာသည္။

လူမႈေရး လုပ္ငန္းမ်ား၏ ပထမ ေျခလွမ္းအေနျဖင့္ ျပည္သူ႕၀န္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းမ်ား အတြက္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္၌ က်င္းပေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ကုိယ္စားလွယ္ေလာင္း အျဖစ္ ၀င္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ရာ မဲအႏုိင္ရ၍ စည္ပင္သာယာေရး လုပ္ငန္းမ်ားအား တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ျပင္လည္း တစ္ဖက္မွ လူမႈေရး လုပ္ငန္းမ်ား ျဖစ္ေသာ နာဂထင္ဂူ၊ ရာဇၿဂိဳဟ္၊ ျမတ္ရတနာ စေဘာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရး ေက်ာင္းမ်ား၊ စမ္းေခ်ာင္း မုန္႔လက္ေဆာင္းကုန္းရွိ အခမဲ့ ေဆးခန္း၊ ေတာင္ဥကၠလာ(၁၄) ရပ္ကြက္ အခမဲ့ ေဆးခန္းႏွင့္ ေျမာက္ဥကၠလာ(စ်) ရပ္ကြက္ရွိ အခမဲ့ေဆးခန္း အပါအ၀င္ ေတာင္ဒဂုံၿမိဳ႕နယ္ အတြင္း တစ္ပတ္ ငါးရက္ သီတင္း နည္လွည့္ ေဆးကုသေရး အဖြဲ႕မ်ား၏ ဆရာ၊ဆရာမတုိ႔ အတြက္ လစဥ္ လစာေငြ က်ပ္သိန္း (၂၀)ေက်ာ္ ေထာက္ပ့ံေနသူလည္း ျဖစ္သည္….။
messenger news journal
http://www.searchmyanmar.com/link/comment/cid/52394